บันทึกอนุทินครั้งที่ 16
วันอังคาร ที่ 3 ธันวาคม 2557
วันนี้เป็นวันเรียนวันสุดท้ายในการเรียนการสอนวันนี้เน้นเรียนเเบบสบายๆเน้นการพูด
คุยเรื่องราวต่างๆตลอดที่เรียนมาหนึ่งเทอมการศึกษา
- เเนะแนวข้อสอบปลายภาคปีการศึกษาที่ 1
- เขียนสะท้อนความรู้สึกที่มีต่ออาจารย์มาตลอดช่วงที่เรียนมาในรายวิชานี้
- ให้รางวัลเด็กดีเเก่บรรดาเพื่อนๆที่มีตัวปั๊มเยอะที่สุด 8 ลำดับของห้องน่ายินดีมากๆค่ะ
ความรู้ที่ได้รับ:จากวิชาการอบรมเลี้ยงดูเด็กพิเศษ
คือต้องสารภาพเลยนะค่ะอย่างแรกที่ได้รับจากวิชานี้ในเทอมนี้คือ การทำบล็อกเกอร์ต้องขอสารภาพเลยนะค่ะว่าการทำบล็อคในครั้งนี้เป็นการทำบล็อคครั้งเเรกของเป้เลยค่ะตลอดที่เรียนมา3 ปีไม่เคยทำเองเพื่อนทำให้บ้างเเฟนทำให้บ้างเพราะโดยส่วนตัวเรื่องเทคโนโลยีนี่ไม่เอาไหนเลยค่ะเรียกว่า...(โง่)ระดับ10 เลยหล่ะค่ะและประกอบกับที่บ้านไม่มีคอมพิวเตอร์หรือโน๊ตบุคที่จะสะดวกต่อการทำงานเลยก็เลยหนีการทำบล็อกเกอร์มาโดยตลอด แต่การทำบล็อกในครั้งนี้เริ่มจากเริ่มรู้สึกว่าไอเจ้าบล็อกเกอร์เนี่ยเราคงยังต้องเจอมันตลอด 5 ปีเเน่ๆเลยถ้าจะให้เพื่อนหรือเเฟนช่วยตลอดก็คงไม่ได้เกรงใจเค้าเค้าก็มีสิ่งที่เค้าต้องทำ คนอื่นทำได้เราก็น่าทำได้เลยค่อยๆเริ่มเรียนรู้ที่ละนิดที่ละหน่อยทำได้บ้างไม่ได้บ้างอันไหนทำไม่ได้ก็ถามเพื่อนว่าทำอย่างไรเรื่องเทคโนโลยีเนี่ยเป้เรียนรู้ช้ามากเเต่พยามเรียนรู้ซ้ำๆจนพอทำได้อาจจะไม่ได้ดีมากมายหรือสวยงามกว่าคนอื่นแต่ความตั้งใจในการทำนี่ไม่เเพ้คนคนอื่นๆเเน่นอนค่ะ
ความรู้ที่ได้จากวิชานี้คือเป้อ่ะชอบมากมันเป้นสิ่งที่ไม่เคยเจอเเละไม่เคยเรียนรู้มาก่อนเลยครั้งเเรกๆที่เรียนรู้สึกว่าเด็กพิเศษเนี่ยน่ากลัวมากการกระทำเเต่ละอย่างก็ช่างน่ากลัวไม่มีเหตุผลเลยชาตินี้อย่างได้พบอย่างได้เจอเลย(บอกกับตัวเองในใจ)แต่พอได้เรียนรู้ถึงสาเหตุที่มาที่ไปของพฤติกรรมเเละการกระทำของเค้า...เฮ้ยยยยย....เรารู้สึกว่าเค้าไม่ได้น่ากลัวอย่างที่เราคิดเลยจริงๆเค้าก็มีมุมน่ารักๆของเค้านะ เค้าไม่ได้อยากเกิดมาเป็นแบบนี้เเต่เมื่อมันเลือกเกิดไม่ได้คำว่า"ครอบครัว"จึงเป็นส่วนสำคัญในการเลี้ยงดู การเอาใจใส่ การให้ความรักต่อตัวของเด็กอย่างยิ่ง เราได้เห็นความรักที่ยิ่งใหญ่ของพ่อเเม่ที่มีต่อลูกที่เป็นเด็กพิเศษในเมื่อลูกของพวกท่านไม่ได้เกิดมาปกติเหมือนคนทั่วไปท่านทำใจยอมรับความจริงได้อย่างกล้าหาญและหวังเพียงว่าลูกของพวกเค้าจะมีชีวิตอยู่ในสังคมได้อย่างมีความสุขเเละไม่ไปสร้างความเดือดร้อนให้ใครเเค่เท่านี้จริงๆสำหรับคนเป็นพ่อเป็นเเม่ที่หวังไว้(ซึ้ง...- -..... ) เด็กก็เหมือนกับผ้าขาวไม่ว่าจะเป็นเด็กพิเศษหรือเด็กปกติธรรมดาเค้าก็คือเด็กยังต้องเรียนรู้สิ่งต่างๆรอบตัวอีกมามายสภาพเเวดล้อมก็มีส่วนสำคัญในการที่จะพัฒนาเด็กไม่น้อย อย่างไรก็ดีครูถือได้ว่าเป็นพ่อและเเม่คนที่สองของเด็กเมื่ออยู่ที่โรงเรียน การที่ได้เห็นเค้ามีพัฒนาการที่ดีขึ้นสามารถช่วยเหลือตัวเองได้ก็ถือได้ว่าเป็นความสุขในหัวใจของคนเป็นครูที่หวังว่าจะได้เห็นพวกเค้าเหล่านั้นเติบโตเป็นคนดีของสังคมเเละมีชีวิตอยู่ในสังคมอย่างปกติสุข
ประเมินหลังการเรียนการสอน
ประเมินตนเอง
อาจจะมีเข้าเรียนสายบ้าง พูดคุยในอาจารย์สอนหน้าชั้นจนอาจารย์ต้องคอยเตือนตลอดๆเเต่ก็ถือว่าเป็นสีสันของชีวิตในการเรียนในรายวิชานี้นะค่ะ ในเรื่องของการเรียนพยายามตั้งใจเรียนสุดๆบ้างครั้งก็มีไขว่เขวไปบ้าง(เพื่อนชวนเม้าส์)แต่คิดว่าตัวเองนั้นได้รับความรู้ในรายวิชานี้อย่างเต็มที่และจะนำความรู้ที่ได้ไปถ่ายทอดความรู้ในอีกแง่มุมหนึ่งที่คนทั่วไปไม่อาจรู้ได้ว่าเด็กพิเศษเค้ามีความพิเศษสมชื่อเลยค่ะ
ประเมินเพื่อน
เรียนวิชานี้ผ่านไปด้วยดีส่วนหนึ่งมาจากเพื่อนเลยค่ะ เพื่อนคอยช่วยเหลือ คอยตามงานให้เวลาเราไม่มี ช่วยสอนเกี่ยวกับการทำบล็อคด้วย 55555 โดยส่วนมากน่ารักค่ะ ให้ความร่วมมือในการทำกิจกรรมดีเยี่ยมตั้งใจเรียนดีทำคะเเนนสอบเยี่ยมกลุ่มเรียนนี้น่ารักอ่ะ
ประเมินอาจารย์
อาจารย์ถ่ายทอดความรู้ที่มีอยู่มาสู่การเรียนการสอนได้อย่างไม่มีเขินอายเรียกว่าเพื่อนักศึกษา(ที่น่ารัก)ของอาจารย์ อาจารย์ให้เกินร้อย บ่อยครั้งอาจารย์คอยเป็นที่ปรึกษาในบางเรื่องที่บางทีพวกเราเองก็ไม่รู้จะไปพึ่งใครแต่ก็มีอาจารย์อยู่ข้างๆเสมอทำให้อุ่นใจขึ้น ขอบคุณสำหรับสิ่งดีๆในการเรียนในรายวิชานี้ค่ะ
